Misschien wordt het niet volledig geregistreerd, maar we weten allemaal dat er twee soorten touchscreens zijn. Er zijn er die we vinden op dure smartphones en tablets, die reageren op de kleinste aanraking, multi-touch toestaan en over het algemeen zeer snel reageren (tenzij je handschoenen draagt); en dan zijn er degenen die een iets langere responstijd hebben, die wat druk of een stylus vereisen, die geen multi-touch-vaardigheden hebben, maar werken, ongeacht waar je ze mee aanraakt.
Of je nu weet wat het verschil is of niet, je hebt waarschijnlijk deze verschillen zelf ervaren. Toen dat gebeurde, had je je misschien afgevraagd wat hen de oorzaak was; waarom werkt je iPhone niet als je handschoenen draagt? Waarom gedragen touchscreens op functietelefoons zich anders dan die van geavanceerde smartphones? Waarom kan je niet gewoon elke oude stylus op je iPad gebruiken?
Al deze vragen kunnen met twee woorden worden beantwoord: resistief en capacitief. Het verschil tussen deze twee touchscreen-technologieën beantwoordt alle bovenstaande vragen. Nieuwsgierig? Lees verder om erachter te komen hoe het precies werkt. Houd er echter rekening mee dat dit een eenvoudige uitleg is en niet bedoeld is voor technici. Verwacht niet dat je een van deze kunt bouwen aan het einde van het artikel!
Touchscreens in een notendop
Hoewel touchscreens steeds populairder worden, zijn ze geenszins een nieuwe uitvinding. Het eerste touchscreen werd in de jaren zestig uitgevonden en heeft vele veranderingen en iteraties ondergaan om het touchscreen te worden dat we tegenwoordig gebruiken.
Touchscreens zijn niet beperkt tot smartphones en tablets, ze zijn letterlijk overal; van geldautomaten, betaalautomaten en navigatiesystemen tot spelcomputers en zelfs touchpads op laptops. Touchscreens duiken overal op en nemen langzaam ons leven over, dus het minste wat we kunnen doen is een beetje meer weten over hoe ze werken!
Resistieve aanraakschermen
Het resistieve touchscreen is het meest voorkomende type touchscreen. Met uitzondering van moderne smartphones, tablets en trackpads, zijn de meeste touchscreens waarmee we in contact komen eigenlijk resistieve touchscreens. Zoals je waarschijnlijk al geraden hebt, is het resistieve touchscreen afhankelijk van weerstand. In dat opzicht is het vrij intuïtief om te begrijpen - de druk die je uitoefent zorgt ervoor dat het scherm reageert.
Een resistief touchscreen is gemaakt van twee dunne lagen gescheiden door een smalle opening. Dit zijn niet de enige lagen in het resistieve touchscreen, maar we zullen hierop focussen voor de eenvoud. Deze twee lagen hebben beide een coating aan één zijde, met de gecoate zijden naar elkaar toe gericht in de opening, net als twee stukjes brood in een sandwich. Wanneer deze twee lagen coating elkaar raken, wordt een spanning doorgegeven, die op zijn beurt wordt verwerkt als een aanraking op die locatie.
Dus wanneer je vinger, stylus of een ander instrument een resistief scherm raakt, ontstaat er een lichte druk op de bovenste laag, die vervolgens wordt overgedragen naar de aangrenzende laag, waardoor de cascade van signalen wordt gestart. Hierdoor kunt u alles wat u maar wilt op een resistief touchscreen gebruiken om de aanraakinterface te laten werken; een gehandschoende vinger, een houten staaf, een vingernagel - alles dat voldoende druk op het punt van impact creëert, activeert het mechanisme en de aanraking wordt geregistreerd.
Om dezelfde reden vereist resistief touchscreen een lichte druk om de aanraking te registreren, en zijn niet altijd even snel om te reageren als capacitieve touchscreens zoals de iPhone. Bovendien zorgen de meerdere lagen van het resistieve aanraakscherm ervoor dat het scherm minder scherp is, met een lager contrast dan we op capacitieve schermen zouden kunnen zien. Hoewel de meeste resistieve schermen geen multi-touchbewegingen toestaan, zoals knijpen om te zoomen, kunnen ze een aanraking registreren met één vinger wanneer een andere vinger al een andere locatie op het scherm aanraakt.
Resistieve schermen zijn in de loop van de jaren enorm verbeterd en tegenwoordig beschikken veel kleine smartphones over een resistief scherm dat niet minder nauwkeurig is dan geavanceerde apparaten. Sommige recente apparaten met resistieve touchscreens zijn de Nokia N800, de Nokia N97, de HTC Tattoo en de Samsung Jet. Een ander bekend apparaat met resistieve technologie is de Nintendo DS, de eerste populaire gameconsole die er gebruik van maakte.
Capacitieve touchscreens
Verassend genoeg was het eigenlijk het capacitieve touchscreen dat als eerste werd uitgevonden; de eerste werd bijna 10 jaar vóór het eerste resistieve touchscreen gebouwd. Niettemin zijn de capacitieve touchscreens van vandaag zeer nauwkeurig en reageren ze onmiddellijk wanneer ze lichtjes worden aangeraakt door een menselijke vinger. Dus hoe werkt het?
In tegenstelling tot het resistieve touchscreen, dat afhankelijk is van de mechanische druk van de vinger of de stylus, maakt het capacitieve touchscreen gebruik van de elektrische eigenschappen van het menselijk lichaam. Een capacitieve zeef is meestal gemaakt van één isolerende laag, zoals glas, die aan de binnenzijde is bekleed met een transparant geleidend materiaal. Omdat het menselijk lichaam geleidend is, wat betekent dat elektriciteit er doorheen kan gaan, kan het capacitieve scherm deze geleidbaarheid gebruiken als input. Wanneer u een capacitief aanraakscherm met uw vinger aanraakt, veroorzaakt dit een verandering in het elektrische veld van het scherm.
Deze wijziging wordt geregistreerd en de locatie van de aanraking wordt bepaald door een processor. Dit kan door verschillende technologieën worden gedaan, maar ze zijn allemaal afhankelijk van de elektrische verandering die wordt veroorzaakt door een lichte aanraking van een vinger. Dit is de reden dat u geen capacitief scherm kunt gebruiken terwijl u handschoenen draagt - de handschoenen zijn niet geleidend en de aanraking veroorzaakt geen verandering in het elektrostatische veld. Hetzelfde geldt voor niet-capacitieve stylussen.
Omdat capacitieve schermen zijn gemaakt van één hoofdlaag, die steeds dunner wordt naarmate de technologie vordert, zijn deze schermen niet alleen gevoeliger en nauwkeuriger, het scherm zelf kan ook veel scherper zijn, zoals te zien op apparaten zoals de iPhone 4S. En natuurlijk kunnen capacitieve touchscreens ook gebruik maken van multi-touch-bewegingen, maar alleen door meerdere vingers tegelijkertijd te gebruiken. Als een vinger een deel van het scherm aanraakt, kan hij een andere aanraking niet nauwkeurig voelen.
Welk type scherm heeft uw voorkeur? Vind je het leuk om je touchscreen te kunnen gebruiken met elk type stylus of instrument, of waardeer je snelheid en nauwkeurigheid boven alles? Deel uw mening in de comments.
Afbeeldingkrediet: tik op nummerblokafbeelding via Shutterstock, vinger op touchscreenafbeelding via Shutterstock, handbeeld via Shutterstock