Bespion je je kinderen? Zo ja, waarom? Zo nee, waarom niet? Dit is de vraag vandaag.
Zo nu en dan hebben we bij MakeUseOf verschillende artikelen besproken over het bespioneren van de computer of internetgebruik van uw kinderen. Enkele voorbeelden zijn mijn artikel over mobiele apps om kinderen te monitoren 3 meest effectieve bewakingsapps voor mobiele telefoons om uw kinderen te controleren [Android] 3 meest effectieve bewakingsapps voor mobiele telefoons om uw kinderen te controleren [Android] Lees Meer, de beoordeling van iSpy Hoe te volgen Wat Anderen doen op uw computer met iSpy Hoe kunt u bijhouden wat anderen op uw computer doen met iSpy Bent u ooit in een situatie geweest waarin u vermoedt dat iemand uw computer heeft gebruikt, maar u weet gewoon niet zeker wie het doet en wat ze doen? daadwerkelijk doen wanneer ze zijn ingelogd? Dit ... Lees meer voor het monitoren van activiteit op uw familiale computer, Matt's lijst met 4 hulpmiddelen voor het volgen van activiteiten op uw thuiscomputer 4 Hulpmiddelen voor het volgen van wat anderen doen op uw computer achter uw rug 4 Hulpmiddelen voor het volgen van wat anderen doen op uw computer achter Uw rug In een ideale wereld zouden we allemaal onze computers kunnen beschermen tegen ongeautoriseerde toegang. Dat is echter niet de wereld waarin wij leven. Roommates snoop, belangrijke anderen worden nieuwsgierig, en familieleden besluiten om ... Lees meer, en natuurlijk veel recensies van software voor ouderlijk toezicht 5 Gratis software voor ouderlijk toezicht die je geest gemakkelijk zal instellen 5 Gratis software voor ouderlijk toezicht die je geest zal bepalen at Ease Read More.
Bij al deze kwesties is de grote vraag altijd of het ethisch of moreel verantwoord is om uw kinderen te bespioneren. Wanneer is er een goede reden om dit te doen? Wat is een goed excuus - hun online veiligheid? Hun fysieke veiligheid en privacy? Of is het nooit goed om uw kinderen te bespioneren en hun privacy te schenden?
Dit zijn de vragen die we in dit debat gaan onderzoeken. Ryan Dube en Justin Dennis staan tegenover elkaar, terwijl Justin de anti-spionage houding aanneemt en Ryan de pro-spionage houding aanneemt. Aan het einde van het debat is het aan jou om te stemmen op wie je het debat gewonnen voelt!
Laten we beginnen met het openingsargument van Justin.
Justin: The Case Against Spying on Kids
Tegenwoordig bestaat de technologie voor ouders om hun kinderen op allerlei manieren te bespioneren, maar dat betekent niet dat ze dat ook zouden moeten doen. Ik weet dat het moeilijk te geloven is, maar kinderen hebben ook een paar elementaire mensenrechten en ik vind dat privacy een van hen moet zijn.
Nu wilt u natuurlijk weten of uw kind iets slechts gaat doen: praten met zijn vrienden over illegale drugs of drinken, plannen maken om weg te sluipen na een avondklok, met vreemden praten op internet, enz. Maar de waarheid is, ongeacht hoe aandachtig je kijkt naar hun online activiteiten, ze zullen er manieren omheen vinden. Tenzij je je kind in een kamer wilt opsluiten zonder enige connectie met de buitenwereld, zullen ze zonder je medeweten met andere mensen communiceren.
Laten we zeggen dat u een manier vindt om alle websites te volgen die uw kinderen in het thuisnetwerk bezoeken, dat u hun sms'jes en telefoontjes bijhoudt en dat u ze geen Facebook of een andere instant messenger laat hebben. Super goed. Maar hoe zit het wanneer ze op school zijn? Of bij een vriend thuis? Ze kunnen nog steeds slechte dingen doen en plannen maken om slechte dingen te doen als je er niet bent. Ze kunnen de telefoons of computers van hun vrienden of openbare WiFi-hotspots of proxies gebruiken om ouderlijk toezicht te omzeilen. Je zult nooit in staat zijn om alles wat je kind doet volledig te beheersen.
Op de middelbare school en op de middelbare school herinner ik me dat de internetfilters die de school gebruikte als een grap werden gezien. Iedereen kende de websites en tactieken om rond ze te krijgen, en dat doen ze nog steeds. Censuur is nooit perfect en als er scheuren in het systeem zijn, zullen mensen ze misbruiken.
Je kunt stellen dat je, door tenminste het grootste deel van wat je kinderen doen, bespioneert, een soort van controle of invloed op hen kunt hebben, maar ik moet zeggen dat het tegendeel waar is. Kinderen van wie de ouders voortdurend stalken wat ze doen, over hun schouder kijken en elk bericht lezen en Google zoeken, die kinderen zijn degenen die willen rebelleren. Ze worden ziek van het hebben van geen privacy en overbezorgde ouders, en ze zullen veel meer geneigd zijn om slechte dingen te proberen buiten het horloge van hun ouders.
Nu is er natuurlijk geen enkele manier om te voorkomen dat uw kinderen in de problemen raken. In feite zal het waarschijnlijk gebeuren, wat je ook doet. Maar door je kinderen te respecteren en hun een zekere mate van privacy te geven, kun je een veel sterkere relatie met hen opbouwen op basis van wederzijds vertrouwen, in plaats van dat ze je gewoon zien als een kwaadaardige dictator die ze moeten vermijden.
Ryan: het argument voor het bespioneren van kinderen
Voorbij zijn de dagen dat kinderen vrij op straat kunnen lopen zonder bang te zijn ontvoerd te worden. De gemeenschappen waar kinderen veilig kunnen ronddolen krimpen. Met ingang van 2010, volgens een een nationale enquête over de gezondheid van kinderen in de VS, had maar liefst 11, 4% van de ouders soms het gevoel dat hun kinderen niet veilig waren in hun eigen gemeenschap. Bijna 3% voelt alsof hun kinderen nooit veilig zijn.
Neem het online, en de problemen worden alleen maar erger. Volgens het Journal of Adolescent Health maakt 26% van de online zedendelinquenten gebruik van sociale netwerken om informatie te krijgen over waar kinderen wonen of waar ze zich overdag bevinden. Als dat niet angstaanjagend genoeg is, overweeg dan dat 1 op de 7 kinderen volgens het National Center for Missing and Exploited Children op enig moment online online een seksuele uitnodiging krijgt en meer dan de helft van de gevraagde wordt gevraagd om een foto te sturen van hunzelf.
Deze statistieken bewijzen dat er een zeer reëel gevaar is voor iedereen onder de leeftijd van 17 op het internet. Het zou volledig onverantwoordelijk zijn van elke ouder om geen actieve rol te spelen bij het toezicht op het internetgebruik van een kind en ervoor te zorgen dat de activiteit die plaatsvindt geen deur openzet voor internet-roofdieren om te profiteren van de naïveteit van een kind.
In 2012 interviewde ik Russ Brown, de supervisor van de FBI Cyber Crimes Division in Boston. Russ adviseerde dat in de afgelopen jaren de FBI een toename heeft gezien van wat zij "sextortion" -gevallen noemen. Dat wil zeggen, het kind is ervan overtuigd om steeds explicietere foto's van zichzelf te sturen, 'afgeperst' door het feit dat de dader dreigt de vorige expliciete foto naar vrienden en familie te sturen als ze niet meer foto's verzenden die nog explicieter zijn .
De kinderen die in deze situaties terechtkomen, zijn niet dom of onvolwassen en het ontbreekt hen ook aan het begrip dat er een heel reëel gevaar online is dat moet worden vermeden. Wat kinderen missen, is de jarenlange ervaring die volwassenen hebben in het omgaan met mensen die misschien niet helemaal eerlijk zijn.
Dit is geen situatie of een persoonlijkheid waar veel kinderen aan gewend zijn, en het idee dat iemand die zo online lijkt te zijn eigenlijk een vreselijke misdadiger kan zijn, is ondoorgrondelijk voor de tienergeest. Pas als het misdrijf is gepleegd en het te laat is, begrijpt het kind de realiteit van de situatie. 
Daarom is het aan de verantwoordelijke ouder om krachtige en effectieve filters en bewakingssoftware te installeren, om bij te houden welke soorten IM-software de kinderen gebruiken, tegen wie ze praten, welke sociale netwerken ze gebruiken en met wie ze communiceren. via die netwerken ook. Het idee is niet om te spioneren of in de privé-levens van het kind te belanden - het is om te controleren op de verklikkers en rode vlaggen die alleen volwassenen met jaren van moeizaam verdiende levenservaring zullen herkennen. Om iets minder te doen zou onverantwoord en zelfs gevaarlijk zijn.
In het FBI-interview in 2012 zei Russ het het beste toen hij uitlegde:
"Dus, is het een kind of is het een gelijke volwassene met dezelfde ontwikkelde emotionele vermogens als een volwassene? Als je je kind op twaalfjarige leeftijd op gelijke voet kunt stellen als jij, dan ben je niet echt een ouder meer. Technisch gezien zijn ze niet echt volwassen genoeg om dat soort dingen aan te kunnen. '
De waarheid is dat een kind in een wereld waar het internet net zo gevaarlijk is als het nu is, niet met dat soort dingen hoeft om te gaan. Door dingen die een bedreiging kunnen vormen goed te monitoren en te blokkeren, kun je ervoor zorgen dat je kind dit nooit hoeft te doen, voordat ze oud genoeg zijn en emotioneel genoeg zijn voorbereid om de donkerdere dingen te verwerken die het leven hen kan aandoen. Maar tegen die tijd zullen ze de tools hebben die nodig zijn om de dreiging te herkennen en om nee te zeggen.
Justin's weerwoord:
De dagen dat kinderen veilig de straat op konden gaan, zijn nu eigenlijk. Volgens een artikel in de Salon van 2009 met de titel Stop Worrying About Your Kids, is misdaad de laatste 40 jaar over de hele linie gevallen en zijn kinderen nu net zo veilig, zo niet veiliger dan in de jaren '70.
Ik ben het er echter mee eens dat online-roofdieren nog steeds een reële bedreiging vormen. De beste manier om dit probleem aan te pakken, is echter niet om de toegang van uw kinderen tot sociale netwerken of instant messengers te blokkeren of ze te bespioneren. De beste manier om uw kinderen te beschermen is door met hen te praten en hen te waarschuwen voor de gevaren van mensen die niet zijn wie ze zeggen dat ze online zijn. Je kinderen zijn slimmer dan je ze beloont, en door ze te leren in plaats van ze te bespioneren, kun je zien dat je hen respecteert en vertrouwt.
Het installeren van "krachtige en effectieve filters en bewakingssoftware" kan alleen zo ver gaan. Laten we het feit negeren dat de meeste ouders van vandaag waarschijnlijk niet het eerste weten over internetfilters of bewakingssoftware en ervan uitgaan dat alle ouders gecertificeerde tech-professionals zijn. Zelfs dan kun je niet alles controleren wat je kind doet.
Tieners kunnen (en zullen) goedkope telefoons, tablets of laptops kopen zonder de kennis van hun ouders, en gratis openbare WiFi is dan op grote schaal beschikbaar. Jongere kinderen zullen de computers of telefoons van hun vrienden gebruiken, of ze zullen de internetfilters van hun ouders of de zwakkere filters op hun school omzeilen.
En dan, omdat ze hun ouders al tarten, zullen ze hun ouders er niet over vertellen. Als uw kinderen achter uw rug moeten sluipen om iets te doen, zult u er niets van horen totdat het te laat is.
In plaats van harde regels en voorschriften in te voeren waarvan u (ten onrechte) gelooft dat die niet kunnen worden verbroken of omzeild, probeert u een echte relatie op te bouwen met uw kinderen; informeer hen over de gevaren die op de loer liggen en laat hen zich op hun gemak voelen om er met u over te praten.
Een relatie van wederzijds vertrouwen tussen u en uw kind is het enige echte wat u kunt doen om hen online te beschermen.
Ryan's weerwoord:
De houding van Justin heeft twee tekortkomingen. De eerste is de veronderstelling dat praten met kinderen over de mogelijke gevaren online genoeg is om jonge kinderen de juiste keuzes te laten maken wanneer ze online met vreemden praten. De tweede is de veronderstelling dat elk kind daar onverantwoordelijk is en op zoek is naar nieuwe manieren om internetfilters te omzeilen en sites te bezoeken die niet geschikt zijn voor kinderen jonger dan een bepaalde leeftijd.
De realiteit is dat internetfiltersoftware en software voor ouderlijk toezicht tegenwoordig wordt gemaakt, zodat ouders geen computerexpert hoeven te zijn om ze te gebruiken. Ten tweede, en wat nog belangrijker is, kunnen die filters worden aangepast om zeer soepel te zijn, zelfs in veel gevallen door alle verkeer door te laten, maar ouders te markeren wanneer bepaalde activiteiten plaatsvinden, zoals ongepaste woorden tijdens IM-chats, nieuwe en onbekende inkomende e-mailadressen of IM contact activiteit.
Bewaken en filteren hoeft niet opdringerig te zijn, het moet wel aanwezig zijn om ervoor te zorgen dat ouders hun ogen open hebben - en geen oogje dichtknijpen - voor wat hun kinderen op internet doen.
Er is hier geen argument dat het praten met je kind over de gevaren die op het internet aanwezig zijn - gevaren die zeker zijn gegroeid sinds de groei van sociale netwerken en online gaming - het allerbelangrijkste is wat een ouder met zijn kind kan doen. Het is echter onverantwoord om alleen de schakelaar om te draaien en de sluisdeuren te openen zonder te controleren wie met uw kinderen communiceert.
Jouw beurt
Dus wat is jouw mening? Heeft u genoeg met uw kind gepraat? Is monitoring nodig? Deel uw mening en breng uw stem uit over wie u het beste argument vond en won dit specifieke debat.
Moeten ouders hun kinderen bespioneren?
Afbeeldingscredits: jongen in slaapkamer met laptop Via Shutterstock, meisjes op smartphones via Shutterstock, studenten met lab via Shutterstock, Neftali / Shutterstock.com, online beveiliging via Shutterstock, jonge mensen met tablets via Shutterstock, met vader praten via Shutterstock, beveiliging internet via Shutterstock