Het smartphonessyndroom: worden we voor ons eigen welzijn te verslaafd aan onze telefoons? [Mening]

Advertentie

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik geen smartphone heb, maar dat zal ik waarschijnlijk ook in de toekomst doen. Dit is geen tirade tegen smartphones, of een oproep voor iedereen om terug te gaan naar Nokia 6070s. Ik denk dat smartphones eigenlijk geweldig zijn en ik heb niets tegen het basisidee om onze telefoons te vervangen door mini-computers.

Mijn probleem begint wanneer de grenzen tussen plezier en werk, tussen alleen en samen, tussen communicatie en verwarring vervaagd worden. Ik heb het gevoel dat veel mensen het vermogen verliezen om hun telefoons NIET te gebruiken, ook al is dit niet het beste wat ze op dit moment kunnen doen. Ik heb het gevoel dat communicatie soms met behulp van smartphones soms moeilijker wordt in plaats van gemakkelijker, vooral bij mensen die minder computervaardig zijn. En laten we eerlijk zijn, in dit tempo zullen de meesten van hen tegen het einde van het jaar een smartphone hebben. Dus waarom denk ik dat we misschien te verslaafd zijn aan onze telefoons?

E-mails

E-mails worden steeds meer een groot deel van ons leven. We krijgen er elk jaar meer en meer van, en een groeiende hoeveelheid van onze communicatie - zowel persoonlijk als werkgerelateerd - gebeurt via e-mails.

Smartphones maakten het gemakkelijker dan ooit om overal toegang te krijgen tot deze e-mails. Of u nu in de bus zit, in bed ligt, in de rij staat bij de supermarkt of aan de bar met uw vrienden - uw e-mails staan ​​er voor u klaar en dit kan zeker een probleem zijn. Ik kan niet beginnen met tellen van de keren dat ik met iemand rondhangde toen hij opeens zijn e-mails moest checken (en misschien een of twee antwoorden, of drie). Om nog maar te zwijgen van het feit dat veel telefoons piepen telkens wanneer er een nieuwe e-mail binnenkomt. Is het echt mogelijk om enige gemoedsrust op deze manier te bereiken?

Constante beschikbaarheid van e-mail helpt ook om de grens tussen werktijd en uitschakeltijd te vervagen. Werk is geweldig, maar is het beantwoorden van e-mails om 3 uur echt noodzakelijk om het te kunnen houden? Wil je echt kiezen tussen vrienden en werk als je in een bar hangt, alleen maar omdat je die e-mail toevallig hebt gezien? Noem niet de typo-gereden e-mails en / of misverstanden die ontstaan ​​bij mensen die gewoon uw e-mail moeten beantwoorden, waar ze ook zijn, ook al kunnen ze er niet echt op letten en een normaal antwoord typen.

Vervangt andere spel en vermaak

Ik ben net teruggekeerd van twee jaar in een ander land en ben een tijdje niet meer bij mijn vrienden geweest. Terwijl ik weg was, kregen ze allemaal een smartphone. De eerste paar keren dat ik ze allemaal ontmoette, verbaasde het me tot mijn verbazing dat, hoewel we allemaal in dezelfde kamer rondhangen, mensen rondhangen in paren rond smartphones en spelen / surfen / foto's maken. Ik ken ook mensen die veel minder lezen omdat ze het grootste deel van hun vrije tijd met hun telefoon spelen.

Dus nogmaals, ik zeg niet dat deze activiteiten slecht zijn, maar zouden ze veel van de andere dingen die we vroeger deden vervangen, samen en alleen?

Camera

Ik noemde al foto's maken, maar de camera verdient een eigen gedeelte. Het is waar dat smartphones steeds betere camera's hebben en ik heb foto's gemaakt die met een gewone camera niet beter zouden zijn uitkomen. Het is ook waar dat het leuk is om te allen tijde zo'n goede camera beschikbaar te hebben. Maar hoe mooi het ook is, de lijn moet ergens worden getrokken!

Misschien ben ik het maar, maar ik vind het tijdverdrijf van 'elkaars foto's nemen' heel vervelend. Ik heb mensen naar buiten zien gaan om koffie te drinken en gewoon met hun telefoon te zitten voor 2 uur om elkaars foto's te maken, ernaar te kijken, te lachen en nog wat meer te nemen. Ik weet dat mensen dit net zo gemakkelijk met camera's kunnen doen, maar dat doen ze niet!

Te veel manieren om te communiceren

Dit is een goede. Theoretisch zouden smartphones de communicatie tussen mensen veel gemakkelijker moeten maken. Dit is echter niet altijd het geval. Een tijdje geleden vertelde een vriend me dat zijn moeder hem blijft vragen waarom hij haar berichten niet beantwoordt. Ze blijft proberen met hem te praten, maar hij antwoordt nooit. De reden hiervoor was dat ze hem berichten stuurde via gewone sms-berichten, Skype, Gtalk, WhatsApp, e-mails en waarschijnlijk ook via andere protocollen, en hij wist niet eens waar ze naar verwees toen ze hem vroeg waarom hij niet was niet antwoorden.

In een gewone telefoon zijn er slechts zoveel manieren om te communiceren. Als iemand me een sms stuurt, snap ik het of ik niet. Smartphones openen talloze manieren om te communiceren en we omarmen ze allemaal. Maar soms is het niet zo duidelijk meer waar we communiceren, en de communicatie raakt zoek. En verslaat dit niet echt het hele doel van telefoons?

Bottom Line

Smartphones brachten een revolutie teweeg in levens. Ik ben hier niet om dat te beweren. Wat ik heb geschreven, is mogelijk niet specifiek op u van toepassing; maar als je er een minuut over nadenkt, weet ik zeker dat je iemand zult vinden die je kent en die het soms moeilijk vindt om de grens te trekken tussen telefoontijd en tijd voor mensen. Dit is al een tijdje een probleem, maar smartphones maken het nog veel erger. Dus gooi je smartphones nog niet weg; maar probeer het onthouden, het zijn uiteindelijk alleen maar telefoons!

Wat denk je? Zijn we te verslaafd aan smartphones, of zit het allemaal in mijn hoofd? Deel uw mening in de comments.

Afbeeldingtegoed: Shutterstock, Shutterstock, Shutterstock, Shutterstock, Shutterstock