Het is een moeilijke maand geweest voor gamesjournalistiek.
Na bijna 12 jaar heeft AOL-spellenblog Joystiq een zwijgende winkel gesloten, wat betekent dat 12 mensen net hun baan verloren. Het is een ontnuchterend verhaal, vooral voor iedereen die in digitaal publiceren werkt. Het is een verhaal dat ons herinnert aan het zwakke karakter van de sector waarin we werken en de inherente kwetsbaarheid van onze posities daarin.
Joystiq was een briljante maar enorm verdeeldheidwekkende publicatie - het had fans en haters in gelijke maten. Dit was voor het grootste deel omdat het luid, zelfverzekerd was en niet bang was om een stank op te roepen wanneer dat nodig was. Het was een van de weinige gamespublicaties die ik regelmatig lees, en het verlies ervan heeft een gat in de krater in de wereld van gamingjournalistiek achtergelaten.
Maar het echte verhaal achter de afsluiting is niet de daling van 18% in het verkeer in het jaar dat leidde tot de sluiting ervan, hoewel dat ongetwijfeld een bijdragende factor was aan zijn ondergang. Noch is het de bewering dat de sterke redactionele houding tegenover Gamergate ertoe leidde dat het zijn kernlezers vervreemde, zoals werd beweerd door Milo Yiannopolous writing in Breitbart London.
Nee. Dit gaat over hoe een eenvoudige, gratis browser-plug-in Joystiq heeft vermoord en het internet verpest.
Maak kennis met AdBlock Plus
Eerst een klein achtergrondverhaal.
AdBlock Plus is een browserinvoegtoepassing, beschikbaar voor Chrome, Safari, Opera, Internet Explorer en Android. Na installatie verwijdert het banneradvertenties van webpagina's voordat ze zelfs in het gebruikersscherm verschijnen. Zoals je je wel kunt voorstellen, is het immens populair, met bijna 300 miljoen installaties wereldwijd.
Het is niet de enige plug-in die advertenties blokkeert, maar het is absoluut de grootste.
Maar naast het fundamenteel veranderen van de browse-ervaring van de gebruiker, heeft AdBlock Plus een enorme impact gehad op de manier waarop online inkomsten worden geïnd en het levensonderhoud van digitale creatieven. En dat is niet noodzakelijk een goede zaak.
De economie van internet
Het probleem met gratis inhoud is niet dat het niet gratis is. Niet echt. Elke post die je leest op MakeUseOf en vele andere websites, kost geld om te produceren. Met betrekking tot MakeUseOf heeft elke geschreven post uren nodig om te schrijven, te bewerken en in te pakken, maar slechts enkele minuten om te lezen. Het zal zien dat een schrijver, redacteur en grafisch ontwerper wordt betaald voor zijn diensten, maar de lezer niets vooraf zal kosten.
De overgrote meerderheid van de redactie- en schrijfmedewerkers van het personeel hier woont in de eerste wereldlanden (u kunt meer te weten komen over waar we wonen en werken. Wie zijn wij: een kijkje achter de schermen van onze schrijvers en hun werkstations Wie wij zijn: een binnenkant Kijk naar onze schrijvers en hun werkstations We hebben allemaal een grote variëteit aan computeropstellingen en ieder van ons heeft een unieke workflow die ons productief houdt. Doe met ons mee terwijl we onze meest heilige ruimtes voor je zien om te zien! Lees Meer), met de daaropvolgende kosten van levensonderhoud van de eerste wereld. Om inhoud te kunnen blijven schrijven op basis van volledige (of zelfs gedeeltelijke) tijd, moeten we worden betaald op basis van de kosten van levensonderhoud waar we wonen, of zullen we gewoon iets anders doen. Het is basiseconomie: arbeid moet worden gecompenseerd.
Op dit moment is adverteren het enige verdienmodel waarvan kan worden verwacht dat het werkt en stelt het digitale journalisten in staat redelijkerwijs te verwachten om hun brood te verdienen. De meeste advertenties worden niet rechtstreeks onderhouden door de website zelf, maar door een netwerk van een derde partij. Er zijn veel te veel van deze om op te noemen in een enkele, uitgebreide lijst, maar twee van de grootste zijn Google AdSense en Tribal Fusion.
Sites worden betaald op basis van het aantal mensen dat de advertenties ziet (vertoningen genoemd en gemeten in duizenden bezoekers), of minder vaak op hoeveel mensen op de advertenties klikken (bekend als betalen per klik of kosten per klik) . Dit betekent dat de inkomens van websites rechtstreeks afhankelijk zijn van het aantal mensen dat deze advertenties ziet.
Dus, het is vrij eenvoudig. Mensen gaan op websites. Ze bekijken de inhoud, maar ook de advertenties die bij de inhoud horen. Contentproducenten worden betaald. Het werkt .
Maar ongewoon is het ook een verdienmodel waarin mensen zich kunnen 'afmelden' voor betalen door technologische middelen in te zetten. Dit komt steeds vaker voor, met bijna 10% van al het internetverkeer afkomstig van computers waarop deze vreselijke plug-in is ingeschakeld. Gezien het feit dat Adblock-gebruikers over het algemeen behoorlijk technologisch bedreven zijn, heeft dit onevenredig veel invloed gehad op tech- en gamewebsites.
Bijna 47% van het gebruikersbestand van Joystiq had Adblock geïnstalleerd. Fellow-gameswebsite Destructoid had vergelijkbare cijfers, bijna de helft van het lezerspubliek gebruikte AdBlock. Voor ArsTechnica is dit bijna 40%.
Dit betekende (zoals Papa Niero, oprichter van Destructoid aangaf) dat sites twee keer zo hard moeten werken om hetzelfde inkomen te verdienen. Maar de problemen met AdBlock zijn niet alleen economisch. Het gebruiken ervan is ook diep onethisch.
Denk er over na. Sites bieden gratis inhoud aan met de verwachting dat hun lezers ' het goede zullen doen ' en de advertenties bekijken die bij de inhoud horen. Het is net hetzelfde als een knipbeurt krijgen. De kapper zal je graag een korte rug en zijkanten geven, omdat hij weet dat zodra hij de tondeuse heeft weggedaan, je hem voor zijn diensten zult betalen. Een taxichauffeur is gelukkig genoeg om je naar huis te brengen, omdat hij weet dat wanneer hij je bestemming bereikt, je hem zult betalen. En voor het grootste deel wordt het als hoogst onaanvaardbaar (en illegaal) beschouwd om niet te betalen voor je kapsel of je taxi.
Dus, waarom is het acceptabel om niet te betalen voor de inhoud die je gebruikt, vooral als er dezelfde verwachting is van betaling? Ik weet het echt niet. Geloof me, ik heb erover nagedacht. Ik heb mijn hersens geplaagd en ik heb uren over het onderwerp gesproken met mensen die het volledig oneens zijn met mijn standpunt. Ik heb nog steeds geen manier kunnen bedenken waarop AdBlock anders is dan een taxichauffeur stijf maken.
De ethische dilemma's van het gebruik van AdBlock terzijde, het is belangrijk om te onthouden dat het gebruik ervan uiteindelijk zelfvernietigend is. Betalen van journalisten met minder geld leidt er niet toe dat ze in grotere hoeveelheden betere inhoud produceren. Integendeel, het stelt ons allemaal op weg naar een sombere, deprimerende wereld waar de inhoud dunner, minder interessant en minder gevaarlijk is.
Een race naar de bodem
Het is moeilijk te zien welke impact AdBlock heeft gehad op de kwaliteit van de geproduceerde content. Om redenen die volkomen begrijpelijk zijn, hebben maar weinig publicaties de gewoonte om statistieken voor elk artikel vrij te geven. Van alle blogs en nieuwswebsites die ik lees, is Business Insider de enige die openbaar maakt hoeveel hits elk stuk krijgt.
Maar er zijn enkele overtuigende aanwijzingen dat AdBlock een negatieve invloed heeft op welke inhoud winstgevend is en niet.
Game Journo Pros is een zeer geheimzinnige messageboard met een exclusief lidmaatschap dat voornamelijk bestaat uit hooggeplaatste personen in de spelmedia. De inhoud hiervan werd rond 2014 gelekt door leden van de Gamergate-beweging.
In één thread ging het gesprek over de massaontslagen bij IGN en de daaropvolgende bekisting van GameSpy, 1UP en UGO, die plaatsvond in juni 2014. Meerdere personen hadden opgemerkt wat een verlies 1UP zou zijn, vooral gezien de opmerkelijke kwaliteit van hun functies. In gamingtermen is het bijna alsof wat zou zijn gebeurd als de New York Times zijn deuren zou sluiten. William O'Neal, de toenmalige redacteur bij TechRadar, die nu aan het hoofd staat van Softonic, antwoordde feitelijk dat 'geweldige functies geen geld opleveren'.
Hij heeft een punt. Gokken op websites die winst maken met langjarige journalistiek is in één woord uitzonderlijk . Geloof me. Velen hebben het geprobeerd en de overgrote meerderheid faalde, met Polygon als een goed voorbeeld van het laatste. Ze hebben in 2014 een aanzienlijk deel van hun lang formeel personeel ontslagen.
Het probleem is niet dat er een tekort is aan de vraag naar geweldige journalistiek. Het probleem is dat er een tekort is aan mensen die bereid zijn te betalen voor geweldige journalistiek, zelfs in een industrie die net zo explosief is als gamen. Wanneer de helft van de lezers van een site niet bereid is om die site te ondersteunen, zelfs door naar advertenties te kijken, is het eindresultaat dat eigenaars conservatiever zullen zijn met wat ze publiceren - en minder bereid zijn om risico's te nemen.
Het is niet alleen de langgerekte journalistiek die is geraakt. Over het web is sprake van een waarneembare daling van de normen, omdat journalisten minder worden betaald en verder worden opgerekt omdat ze het werk van hun pas ontslagen collega's moeten doen.
Overweldigend heeft dit zich gemanifesteerd als dunne inhoud, herwerkte persberichten en oneerlijke linkbait-titels: de trifecta van alles mis met internet in 2015.
Maar ik heb het niet alleen over kleinere, minder gevestigde websites. Een oppervlakkig bladeren door Google toont aan dat mensen gefrustreerd raken door mensen als The Independent (een gevestigde krant van Broadsheet) en zelfs de BBC, die advertenties weergeeft aan bezoekers van buiten het Verenigd Koninkrijk voor het gebruik van misleidende, upworthy-stijl linkbait-titels.
Niet meer volgen @Independent omdat het Buzzfeed-stijl linkbait-onzin van @ thei100 blijft herdubbelen
- Mike Butcher (@mikebutcher) 7 oktober 2014
Wanneer schrijvers blijven worden geperst, zal deze trend alleen maar erger worden. Zoals het oude gezegde luidt, krijg je alleen apen als je pinda's betaalt. Maar een deel van de schuld verdient het zeker aan de voeten van uitgevers en producenten van inhoud te liggen, toch?
We zijn geen engelen
Kaarten op tafel: ik ben bevooroordeeld als de hel. Ik heb een hond in dit gevecht. Ik vind AdBlock volledig en volkomen onsmakelijk. Het tast contentproducenten zondermeer aan en is een factor die bijdraagt aan hoe moeilijk het is om online content te gelde te maken, en de daaropvolgende homogenisering en verzwakking van online journalistiek.
Het is ongelooflijk gemakkelijk om freeloading-gebruikers de schuld te geven van de ellende van de uitgeverswereld. Eenvoudig, maar fundamenteel lui. Dit wereldbeeld negeert het feit dat er enkele schrijnende problemen zijn met hoe online adverteren werkt. Mijn vriend en collega Mihir Patkar schreef een ongelooflijk stuk Uitgevers moet stoppen met zeuren Over Adblock-uitgevers Noodzaak om te stoppen janken Over Adblock Ad-blocking lijkt een natuurlijke optie voor elke consument vanwege een eenvoudige reden: het is een gemakkelijke manier om van een ergernis. Lees hier eerder deze week meer over, en ik raad u aan het eens te lezen. Maar als u mijn mening over de situatie wilt lezen, lees dan verder.
Maar eerst wil ik erop wijzen dat de ironie van een schrijver die klagen over advertentienetwerken niet verloren gaat. Het is een beetje alsof je een vrachtwagenchauffeur bent en een probleem hebt met de verbrandingsmotor. Maar laten we wel wezen: iedereen is het erover eens dat er een enorme hoeveelheid ruimte is voor verbetering in de online reclamewereld, en niemand is tevreden met de status-quo.
Er zijn een groot aantal echt onsmakelijke dingen gedaan door de grote advertentienetwerken die het vertrouwen van gebruikers en van uitgevers hebben gekost. Vorig jaar publiceerde ik een stuk over Kyle en Stan. Ontmoet Kyle en Stan, een nieuwe malvertising-nachtmerrie. Ontmoet Kyle en Stan, een nieuwe malvertiserende nachtmerrie-leesmuur, wat een bijzonder pernicieuze malware was die werd gedistribueerd via vroegere legitieme advertentienetwerken.
Advertentienetwerken zijn ook beschuldigd van samenspanning met de NSA in hun Prism-programma What Is PRISM? Alles wat u moet weten Wat is PRISM? Alles wat u moet weten De National Security Agency in de VS heeft toegang tot alle gegevens die u opslaat bij Amerikaanse serviceproviders zoals Google Microsoft, Yahoo en Facebook. Ze volgen waarschijnlijk ook het grootste deel van het verkeer dat door de ... Meer lezen, waarbij miljarden internetgebruikers onder het toeziend oog van de Amerikaanse veiligheidsdiensten kwamen te staan. Om nog maar te zwijgen over hun hele huidige incarnatie is gebaseerd op het bewaken van de internetactiviteiten van mensen om hun advertenties beter te kunnen aanpassen.
En dan is er het onmiskenbare feit dat veel advertenties een echte impact hebben op hoe een website wordt ervaren, en zelden ten goede. Van trage laadtijd van pagina's, tot pop-overs, tot videoadvertenties; elk van deze dingen dient alleen om gebruikers te irriteren en te vervreemden.
Er zijn een heleboel redenen om boos te zijn op advertentienetwerken. Vertrouw me, ik ben afhankelijk van advertenties om voedsel op tafel te zetten, en ik merk vaak dat ik sta achter het feit dat ik van hen afhankelijk ben.
Iedereen is het erover eens dat de online advertentie-industrie dringend aan hervorming toe is. Maar niet iedereen is het erover eens waar die hervorming vandaan moet komen.
In veel opzichten wordt een deel van die hervorming gedaan door websites die niet tevreden zijn over hoe de ervaring van hun gebruikers met hun inhoud zo diep is vervormd door de aanwezigheid van slechte advertenties. Sites kunnen stemmen met hun voeten en kunnen de soorten advertenties kiezen die ze weergeven.
Je zult bijvoorbeeld moeilijk worden ingedrukt om een autoplaying video-advertentie op MakeUseOf te vinden. We nemen een proactieve benadering van de advertenties die we hier weergeven, en in de twee jaar dat ik voor deze site heb gewerkt, heb ik geen enkele advertentie gezien waarvan ik dacht dat die misleidend of seksueel ongepast was. Als we bij toeval een onacceptabele advertentie hebben gevonden, zullen we onmiddellijk stappen ondernemen om deze te verwijderen.
Maar uiteindelijk zal de grootste verandering in de reclamebranche van de consument komen.
Het is slechts een kwestie van tijd voordat de rug van de kameel breekt en advertentienetwerken zullen worden gedwongen te hervormen als gevolg van de overweldigende druk van mensen die AdBlock installeren.
Maar het maakt niet uit wat u denkt van advertentienetwerken, het valt niet te ontkennen dat producenten van inhoud onevenredig worden beïnvloed door de beslissing om geen advertenties te bekijken. Wij zijn geen slechte mensen. We werken hard en we willen dingen produceren die mensen graag lezen en kijken. Maar we moeten ook eten op tafel leggen.
Kan er een gelukkig compromis zijn? Ik denk het wel. Ik denk dat het voor consumenten mogelijk is om goede, onopvallende advertenties te zien, zonder de producenten van inhoud te storen. Maar we moeten samenwerken. Websites moeten optreden wanneer een onaanvaardbare advertentie op hun website wordt weergegeven en weigeren om te werken met netwerken die zich bezighouden met achterbakse activiteiten. Maar tegelijkertijd moeten consumenten druk uitoefenen op bedrijven en advertentienetwerken om hun privacy en hun gebruikerservaring te respecteren.
Omwille van de eerlijkheid staat AdBlock Plus gebruikers toe om 'acceptabele' en 'onopvallende' reclame toe te staan. Dit kan worden geactiveerd en gedeactiveerd als de gebruiker dat wil. De cynicus in mij maakt zich echter zorgen dat AdBlock Plus zichzelf heeft opgelegd als poortwachters voor websites die een inkomen verdienen. Dat is een immense machtspositie en een die ontregeld is van onafhankelijk toezicht.
Bovendien zijn mijn zorgen over AdBlock Plus verergerd als u bedenkt dat zij een economische stimulans hebben om sommige advertenties toe te staan en anderen te blokkeren. In hun eigen FAQ beantwoorden ze de vraag hoe ze geld verdienen met 'We worden betaald door enkele grotere panden die niet-opdringerige advertenties aanbieden die willen deelnemen aan het Acceptable Ads-initiatief'.
Mijn vriend, ScraperWiki CEO Francis Irving, beschreef ooit het drieweg belangenconflict tussen adverteerders, gebruikers en makers van inhoud als een 'oorlog'. Hij heeft misschien niet verkeerd. Op dit moment is het de moeite waard om te onderzoeken of er alternatieven zijn voor advertenties.
Zijn er alternatieven?
Het mooie aan reclame is dat het een 'One Size Fits All'-oplossing is als geen ander.
Reclame werkt. Waar je ook bent qua lezerspubliek of je ontwikkelingsstadium, met advertenties kun je beginnen geld te verdienen met je inhoud. Het is ook een model dat met succes op miljoenen verschillende websites is herhaald. Een ander interessant voordeel van adverteren is dat het inherent voorspelbaar is. Ontvang uw totale verkeer, trek die af met adblock, deel door 1000 en vermenigvuldig uw CPM, en u krijgt een idee van hoeveel u die maand verdient.
Als gevolg hiervan blijft het het meest effectieve en populaire verdienmodel voor internet. Maar zijn er alternatieven?
Wel, ja. Het probleem is dat ze ofwel niet schaalbaar of niet reproduceerbaar zijn, of gewoon gewoon niet levensvatbaar voor iedereen. Ik heb er in het verleden over geschreven met mijn stuk over alternatieve manieren om geld te verdienen met creatieve inhoud. 4 Ongewone manieren om inkomsten te genereren met je creatieve inhoud 4 Ongewone manieren om inkomsten te genereren met je creatieve inhoud Ben je een creatief persoon? Misschien ben je een fictieagent of een onderzoeksjournalist? Geld verdienen met je werk is lastig. Dit zijn vier van de beste manieren om inhoud te genereren zonder een centimeter aan advertenties. Lees meer zonder advertenties, evenals in mijn stuk over publicaties die het model voor reclame-inkomsten hebben geschuwd Banners Begone: hoe lezers deze drie websites ondersteunden Banners Begone: hoe lezers deze drie websites ondersteunden Hoe overleven in een post-banner-advertentiewereld? Dit is hoe twee populaire websites het hebben weten te bereiken. Lees verder . Overweldig komen ze neer op crowdfunding (ik ben inclusief Patreon hier) en micro-donaties.
Het probleem met crowdfunding is dat, ondanks het lovenswaardige aantal successen - met de $ 500.000 die door Penny Arcade op KickStarter wordt verhoogd als een opmerkelijk voorbeeld - het gewoon geen herhaalbare, schaalbare of voorspelbare oplossing is.
Als u geen gevestigde journalist of schrijver bent met een groot aantal fans, is de kans klein dat u genoeg geld krijgt om full-time te schrijven. Zelfs voor grotere publicaties of auteurs is het niet gegarandeerd of het je lukt om genoeg lezers te overtuigen om te doneren om je te laten drijven.
Paywalls lijden op dezelfde manier aan hetzelfde probleem. Als je de London Times of de New York Times bent, geweldig. Je hebt waarschijnlijk een voldoende groot lezerspubliek en een merk dat sterk genoeg is om te beginnen met het in rekening brengen van je inhoud. Maar als je een kleine, of anderszins onbekende, advertentie bent, dan zul je moeite hebben om mensen hun portemonnee te openen.
Microdonaties zijn zelfs minder een haalbare optie. Met deze services kunnen kijkers auteurs van hun werk 'foppen', meestal in hoeveelheden van slechts enkele centen. Flattr is een van de meest opvallende voorbeelden van deze sites, met duizenden geregistreerde gebruikers. Ik moet echter nog iemand vinden die erin geslaagd is van hem te leven.
Maar ik ben niet helemaal cynisch. Er is een service in alle plaatsen in Slowakije die de Spotify Spotify Music Streaming heeft toegepast: The Unofficial Guide Spotify Music Streaming: de onofficiële gids Spotify is de grootste muziekstreamingservice die er is. Als u niet zeker weet hoe u het moet gebruiken, zal deze gids u door de service leiden en enkele cruciale toptips aanbieden. Lees meer model van consumptie voor webpublicatie. Het heet Piano Media en het geeft klanten toegang tot premium Slowaakse taalwebinhoud van 60 woningen tegen een vergoeding van € 3, 90 per maand. Voor sites die zich hebben aangemeld bij Piano, wordt hiermee de impact van adblock teniet gedaan.
Maar het voordeel van Piano is niet alleen beperkt tot het verslaan van AdBlock in zijn eigen spel. Het heeft het voor mensen mogelijk gemaakt om van schrijven te kunnen leven in een taal met een schamele 7 miljoen sprekers. Om dat in context te plaatsen, dat is ongeveer hetzelfde aantal mensen dat MakeUseOf in een week bezoekt.
Zou ik graag zien dat Piano de sprong van de Karpaten naar de rest van de wereld neemt? Absoluut. Zou ik bereid zijn $ 20 per maand te betalen om videomakers te ondersteunen en geen advertenties te zien, waar dan ook? Nogmaals, absoluut. Maar niemand heeft dat nog gebouwd. In de tussentijd zitten we dus vast aan reclame als het enige schaalbare, herhaalbare en voorspelbare model voor webpublicatie. De enige die werkt.
Wij zijn At A Fork In The Road
Het internet bevindt zich op een cruciaal moment in zijn ontwikkeling en het is aan ons om te beslissen hoe we het er over een paar jaar willen laten uitzien.
Aan de ene kant hebben we een wereld waarin videomakers niet worden gecompenseerd voor hun werk. Waar het bijna onmogelijk is om geld te verdienen met het schrijven van diepe, originele en gevaarlijke journalistiek. Waar de enige mensen die geld verdienen zijn degenen die hun toevlucht nemen tot schaamteloze link-aas-tactieken (a la ViralNova) en dingen herschrijven die ze op Reddit (a la Mail Online) zagen. Waar er geen winstprikkel is om interessante, langgerekte journalistiek te creëren of om geweldige kunstwerken te maken.
Aan de andere kant hebben we een wereld waarin mensen de mensen die internet schrijven niet bedriegen. Waar mensen kunnen leven van het uitdagen van de status-quo en van het schrijven van goed geïnformeerde, goed onderzochte journalistiek. Waar filmmakers, muzikanten en schrijvers allemaal voldoende worden gecompenseerd.
Ik weet welke wereld ik wil, en ik ben bereid mijn geld te plaatsen waar mijn mond is. En jij?
Photo Credits: Dismissed businessman Via Shutterstock, Angry Driver With Dollar Bills (Konstantin Sutyagin - Shutterstock), Wage Slip op Kladblok met zwarte pen op achtergrond (Phil.Tinkler - Shutterstock), Geërgerd ontwerper gebaren voor haar laptop in haar kantoor (wavebreakmedia )