Het internet is een interessant wezen. Ik weet dat ik hier met mezelf uitga, maar soms ben ik dankbaar dat ik tijdens mijn leven de gelegenheid heb gehad om persoonlijk de geboorte en groei van het internet te ervaren. Dan vraag ik me af of de evolutie van dat internet vandaag de goede richting op gaat.
Waarom voel ik me zo? Het komt neer op de aard van discoursen op het web. Misschien word ik gewoon oud, maar het lijkt erop dat discussies, debatten, blog- en forumcommentaar en andere menselijke interacties online veel wreder, vijandiger en ronduit onbeschofter worden dan ooit tevoren.
Hier bij MUO hebben we dit aspect van internet herkend en gereageerd met onze eigen set van adviezen en hulpmiddelen om u te helpen die trollen af te weren. Saikat heeft, in zijn wijsheid, een set van 5 manieren gegeven waarop je met arrogante trollen kunt omgaan 5 Meest effectieve manieren om met arrogante internettrollen om te gaan 5 Meest effectieve manieren om met arrogante internettrollen om te gaan Internet is zonder twijfel een geweldige uitvinding. Helaas heeft nog niemand tot dusverre een apparaat voor de ontwikkeling van anti-trollen kunnen ontwikkelen dat zal helpen het een meer geciviliseerde plaats te maken. Misschien ben je gekomen ... Lees meer. Ik heb geprobeerd lezers te helpen begrijpen hoe opmerkingen onbedoeld als trollenachtig online kunnen overkomen 4 Typen blogreacties die je als een trol laten lijken 4 Typen blogreacties die je op een trol laten lijken Een van de meest fascinerende dingen over professioneel schrijven op het internet voor bijna een decennium is nu de progressie van "commentaar" die samen met de blogosfeer is geëvolueerd. Ik werd voor het eerst kennis laten maken met het hele ... Lees meer. Joel zag het zelfs gepast om een driedelige serie te bieden - de MUO Toolkit tegen online trollen The MakeUseOf Toolkit Against Online Trolls [Deel 1] De MakeUseOf Toolkit tegen Online Trolls [Deel 1] Hoeveel internetargumenten heb je gezien? Of beter nog, aan hoeveel internetargumenten heb je deelgenomen? Ik bezoek dagelijks een aantal fora en communities en ik zie argumenten allemaal ... Lees meer.
Dat zijn geweldige artikelen en ik raad de serie van Joel in het bijzonder aan. Maar wat betekent het dat we tegenwoordig zelfs tools nodig hebben om nare mensen af te weren zonder een gevoel van fatsoen voor de medemens? Was het altijd zo?
Is internet te verzadigd van meningen?
Dieper graven in de grofheid, is de oorzaak eenvoudigweg het feit dat teveel mensen hun mening over het internet over elk onderwerp onder de zon aanbieden?
Waren de vroege prikborden van het soort gemaakt door Ward Christensen en Randy Seuss in 1978 voor computergebruikers in Chicago zoiets als dit? Was het gewoon een gekkenhuis van mensen die hun kijk op politiek, religie en het universum plaatsten? Was Fidonet, PEN (Public Electronic Network) en UseNet op deze manier?
Welnu, iedereen die dat tijdperk heeft meegemaakt zal het je vertellen, de BBS-systemen waren de reden dat de term 'vlamoorlog' werd gemaakt. Ja, mensen debatteerden en debatteerden, maar voor het grootste deel waren BBS-systemen veel meer geïsoleerde gemeenschappen van gebruikers die geïnteresseerd waren in een bepaald onderwerp waarvoor de BBS was gebouwd. U moest zich specifiek aanmelden voor en inbellen in het BBS-systeem om deel te nemen aan de discussies daar.
In het geval van de universiteit waar ik naar school ging, was het een BBS genaamd FirstClass. Er waren discussieborden daar die soms behoorlijk verwarmd werden. Ik herinner me dat ik alles heb besproken, van genderkwesties tot aids. Maar het probleem was dat je wist wie je debatteerde. Je zat naast hen in de klas, of je passeerde ze op de campus.
De kans dat een willekeurige vent rondloopt, je post ziet en een of andere onbeschofte kwinkslag schreeuwt als een heckler in een komedieclub was veel minder waarschijnlijk toen. Zelfs de 'vlammenoorlogen' van toen hadden meer inhoud en betekenis voor hen.
Van geïsoleerd eiland tot een wereldwijde gemeenschap
Deze geïsoleerde gemeenschappen van academici, studenten en intellectuelen gingen uiteindelijk over op het zich ontwikkelende en altijd verbonden internet. Het internet - een plaats waar Google of Bing nu uw vraag beantwoordt en u meteen naar de webpagina brengt die volgens u het meest relevant is. Geen inbelverbinding vereist.
Het interessante is dat deze evolutie het Net niet onmiddellijk veranderde in een smeltkroes van commentaar. Organisatie werd nog steeds onderhouden door een geheel nieuwe entiteit - online forums.
Forums dienden voor het bevatten van die actuele community's. Hetzelfde geldt vandaag. Met forums moet je je meestal nog steeds aanmelden - dus er is wat isolatie van de grotere internetcommunity. Ik had de grotere prikbordsystemen zoals AOL gebruikt, maar had het te druk met mijn eerste baan dat ik niet erg betrokken raakte bij debatten of veel online discussies, maar tegen 2005 had ik wat tijd in handen, dus ik heb me aangemeld bij een groot online forum gewijd aan randonderwerpen zoals Ufologie en het paranormale.
Die jaren hebben mijn liefde voor het schrijven opnieuw aangewakkerd, en het oude vuur van het debat ontstoken dat ik zo veel op school had genoten. Ik herinner me dat ik deelnam aan een van de periodieke 'Debate Wars' die ze elke paar maanden hielden op dat forum. Onder een pool van ongeveer 15 forum "fighters" (dit is wat de debaters werden genoemd), vocht ik me een weg door ronde na ronde van peer-judged debatten om op de tweede plaats te eindigen tijdens het laatste debat.
Wat die tijdsperiode voor mij betekende - wat die debatten mij aanboden - was een kans om mijn intellect uit te oefenen tegen een ander mens met een gelijkwaardig of groter intellect dan het mijne. Het vereiste een zorgvuldige afweging, zorgvuldig onderzoek en een wederzijds respect dat ik me tot op de dag van vandaag warm herinner.
Forums boden een kameraadschap die heel moeilijk uit te leggen is aan iemand die het nog nooit heeft meegemaakt. Je moet mensen leren kennen op een niveau dat verder gaat dan het oppervlakkige. Je moet een mooie geest ervaren, zonder het vooroordeel van uiterlijk.
Ik heb daar op die plek geweldige vrienden gemaakt. Ik verliet het voor goede jaren geleden, maar een paar van die mensen noem ik nog steeds mijn levenslange vrienden. Ik heb ze zelfs nooit persoonlijk ontmoet.
Facebook, Twitter en blogs, Oh My.
Toen kwam Facebook langs. In begrensde Twitter. Plots openden de sluizen in slechts enkele jaren tijd. Gezinnen moedigden hun oudere grootouders aan om online te gaan, zodat ze foto's van hun kleinkinderen op Facebook konden bekijken. Babyboomers die voorheen geen flauw benul hadden of zelfs maar het internet wilden gebruiken, werden door een jonger familielid naar Facebook of Twitter gesleept.
In eerste instantie heb ik dit toegejuicht. Voor mij betekende dit een evolutie van het internet op een schaal die zo veel groter is dan de internetboom van de jaren negentig. Ik bedoel, we hadden internetacceptatieresultaten in recordaantallen, binnen demografische categorieën die nauwelijks online waren voor Facebook. Vrouwen begonnen met het overtreffen van mannen in online gamingcommunity's. Mensen ouder dan 70 jaar begonnen zich te wagen aan forums en blogs die nog nooit eerder de aanwezigheid van oudere mensen hadden ervaren.
De culturen vermengden zich, de oceanen die de landen van elkaar scheidden, kropen plotseling in de grootte van de plas en de afstand tot mijn ouders bereikte plotseling de afstand tot mijn goede vriend in Engeland. Ik kon zien wat beide in een handomdraai deden.
En het aantal groeide, maar toen begon de vloed.
Ik weet niet of het twee jaar geleden was, of vorig jaar, of misschien is het pas dit jaar begonnen - maar het gevoel dat ik krijg van deze toestroom van statusupdates, Twitter tweets, Tumblr-berichten, Google plus updates, LinkedIn-verzoeken, Diggs, en nu Pins - is dat ik was begonnen met het drinken van koel, helder water uit een tuinslang, en dan is die tuinslang plotseling veranderd in een brandslang.
Ik kan niet ademen.
Is het echt allemaal ons aan het rijden?
Ik ben altijd trots geweest op het bijhouden van de tijden van internettechnologie en -voortgang, maar vorige week zag ik dat Facebook twee vrienden bijna tot klappen bracht en een lange vriendschap over een of ander belachelijk onderwerp eindigde. Alleen deze maand zag ik hoe een vader en zoon begonnen te discussiëren over vechten tegen religie en homoseksualiteit, voor de hele Facebook-gemeenschap om te zien.
Het is moeilijk om te kijken wat een "mening" kan doen aan relaties - vooral wanneer die mening wordt aangeboden in de koude, anonieme wereld van cyberspace. Een plek waar de vertakkingen van wat je schrijft naar iemand, of over iemand, nooit echt naar huis zijn geslagen tot je die persoon weer ziet, van aangezicht tot aangezicht, in de echte wereld.
Het zijn deze waarnemingen - misschien van een ouder en wijzer standpunt - die me hebben laten afreageren op het aanbieden van mijn mening over mijn Facebook-stream of mijn publieke Twitter-account. Ik neem niet zo snel deel aan forumdiscussies. Ik kruip in mijn nopjes als ik zie dat naamschendingen plaatsvinden in blogcommentaren, zoals die hier op MUO.
Deze observaties - ze maken me bang. Ze doen me afvragen of misschien, misschien wel, in al onze wens om deze prachtige tool te creëren die de wereld zou verbinden en de wereldgemeenschap zou samenbrengen - we het Frankensteins monster van ego, trots, haat en vijandigheid hebben bevallen . Is het mogelijk dat we in onze haast de wereld met elkaar verbinden, dan hebben we een hulpmiddel gecreëerd dat de volgende wereldoorlog heel goed kan activeren?
Ik weet het niet zeker, maar ik vraag me af.
Natuurlijk, net als de manier van internet, vragen we ons ook af wat je denkt. Deel alsjeblieft je eigen observaties over online debatten vandaag nog, en of je denkt dat ze meer doen om haat op te bouwen dan om community te bouwen. We willen graag uw mening hierover lezen in de opmerkingen hieronder.
Beeldcredits: schermverschrikking via Shutterstock, menselijke modellen verbonden via Shutterstock, portret van een politicus via Shutterstock, Vladimir Wrangel / Shutterstock.com, paar vechten via Shutterstock