Voor zover ik mezelf ken, zijn er heel wat momenten geweest waarop een virtueel toetsenbord buitengewoon nuttig zou zijn geweest. Het wordt bijvoorbeeld soms aanbevolen om een virtueel toetsenbord te gebruiken bij het invoeren van een wachtwoord voor een belangrijke website zoals een bank of Lastpass om de kans te elimineren dat keylogging-software uw wachtwoord ophaalt. Wat de oorzaak ook is waar u een virtueel toetsenbord op het scherm nodig heeft, wanneer u het nodig hebt, u hebt het nodig. Periode.
Voor GNOME-gebruikers is er een leuke kleine applicatie die het werk moet doen, genaamd Gnome On-Screen Keyboard, of kortweg GOK. Toen ik echter probeerde mijn virtuele toetsenbord te laden, kwam ik vast te zitten in een ander venster, zonder idee hoe door te gaan. Het grote, brede web kon me ook niet veel helpen, dus ik wist dat ik in plaats daarvan iets anders moest krijgen. En ik vond iets dat precies doet wat ik nodig heb om te doen.
Ermee beginnen
Florence Virtual Keyboard is een geweldige kleine vervanger voor GOK die eenvoudig te configureren is en, nog belangrijker, gebruiksvriendelijk is. Installatie, net als bij elk ander Linux-programma, is net zo eenvoudig als naar uw pakketbeheerder gaan en het juiste pakket kiezen. Eenvoudig zoeken naar "Florence" zou voldoende moeten zijn om u rechtstreeks naar het juiste pakket te leiden. Installeer het en u gaat weg.
Wanneer u het virtuele virtuele toetsenbord op het scherm van Florence voor het eerst start, wordt u gevraagd op "OK" te klikken om de toegankelijkheidsfuncties van GNOME in te schakelen. Zodra je dat doet, zal het je vragen om uit te loggen en weer in te loggen. Daarna kun je Florence opnieuw starten en heb je je virtuele toetsenbord voor je klaar staan.
functionaliteit
In termen van basisfunctionaliteit doet Florence precies wat je nodig hebt: een toetsenbord op het scherm bieden dat werkt. Het toetsenbord zelf is gemakkelijk te gebruiken en intuïtief. Als u zelden virtuele toetsenborden hebt gebruikt, werkt dit precies zoals u zou verwachten. Daarom is er absoluut geen leercurve.
Voor diegenen die nog een paar andere functies willen zien dan de basisfunctionaliteit, maak je geen zorgen! Florence wordt geleverd met een aardig aantal opties naar wens. U krijgt tal van stijl-, venster-, gedrags- en lay-outopties. Onder de stijlopties kunt u kiezen wat voor soort knoppen de toetsen moeten hebben en verschillende kleureigenschappen. In de kunt u dingen kiezen zoals de dekking, of het een raamdecoratie heeft, of het formaat moet worden aangepast en of het altijd bovenaan moet staan. Op het tabblad Gedrag kunt u de opties voor automatisch klikken en automatisch verbergen instellen. Ten slotte kunt u in het lay-outtabblad kiezen welk type toetsenbordindeling moet worden weergegeven en of het toetsenbord Florence-toetsen moet bevatten (zoals de optieknop), functietoetsen (F1, F2, F3 enz.) En een cijferblok . 
Stijl opties
Vensteropties
Conclusie
Dat is alles wat er is. Het is gemakkelijk te gebruiken, het werkt goed, en het maakt je niet misselijk zoals GOK het me heeft aangedaan. Ik wed dat ik net iets heb gemist, maar dat neemt nog steeds niet weg dat ik na een half uur geen manier kon vinden om het toetsenbord te starten. Ik raad Florence Virtueel toetsenbord op het scherm aan aan iedereen op een GNOME-bureaublad die een toetsenbord op het scherm nodig heeft, omdat KDE's standaard virtuele toetsenbord waarschijnlijk beter is. Verwacht gewoon niet dat je 50 woorden per minuut op Florence krijgt, zoals je gewoonlijk doet.
Gebruik je regelmatig een virtueel toetsenbord? Waarvoor gebruik je het meestal? Gebruik je een ander virtueel toetsenbord onder Linux? Laat het ons weten in de reacties!
Beeldcredits: Shutterstock