Dus je denkt dat je de boeken en spellen hebt waar je voor hebt betaald? [Mening]

Advertentie

Ik heb een plank vol boeken. Ik hou van ze. Ik lees ze. Ik gebruik ze zelfs als achtergrond voor de wetenschappelijke video's van mijn vrouw. En soms leen ik ze aan vrienden. Het is niet ingewikkeld om boeken uit te lenen - je geeft je vriend gewoon het boek. Als je geluk hebt, brengt je vriend het terug (en krijg je een goed gesprek te delen). Zo niet, dan heeft je vriend een boek - en dat doe je niet meer.

Sinds de dageraad van de menselijke beschaving werkte dit zo. Je kunt iemand toestaan ​​iets te lenen. Je kunt iemand iets geven dat je niet meer gebruikt. Je kunt doen wat je wilt met dingen die je fysiek bezit.

Het is eenvoudig en het is niet iets dat de meeste mensen willen veranderen. Recent nieuws uit de wereld van videogames laat echter zien hoe dit standaard ding - het uitlenen van iets aan een vriend - steeds complexer wordt, zelfs als je fysiek een object bezit. Het idee van eigendom verschuift - zo niet verdwijnt - als we boeken vervangen door eBooks, videospelschijven met digitale downloads en cd's met streamingdiensten.

Is 4> 1?

Het dreef gamers noten. Ze gingen naar Twitter, namen opmerkingen om commentaar te geven en deden zowat alles (in plaats van naar buiten te gaan) om te klagen over Microsoft's nieuwe beleid voor het uitlenen van games - zozeer zelfs dat Microsoft uiteindelijk hun beleid veranderde.

Wat was het? Tot op de dag van vandaag ben ik niet zeker van de details (en weet ik ook niet zeker of Microsoft dat wel is), maar de kern hiervan is dit: als je iemand een videogame wilt lenen die je fysiek bezit, moeten ze Microsoft betalen om te spelen. Als je een fysiek verkocht spel wilt verkopen, moet de koper Microsoft ook betalen om het spel daadwerkelijk te spelen.

Ik zou kunnen ingaan op meer specifieke informatie - hoe elke game op een harde schijf wordt geïnstalleerd en hoe games moeten worden gekoppeld aan een Xbox Live-account om te kunnen functioneren. Ik zou kunnen uitweiden over hoe apparaten die 24 uur offline zijn, geen games kunnen spelen - online of offline. Ik zou kunnen bespreken hoe game-studio's het gevoel hebben geld te verliezen van de verkoop van gebruikte spellen, ook al betwist ik dit.

Dat zou kunnen, maar dat is niet mijn kernpunt hier. Bovendien heeft Microsoft sindsdien zijn positie gewijzigd. Voor mij gaat het niet eens om geld. Ik denk dat het lenen van iemand een spel, onder het nieuwe regime van Microsoft, onnodig complex is. Waarom zijn er regels? Waarom moet ik ze begrijpen om mijn vriend een spel te lenen?

Waarom kan ik mijn vriend niet gewoon een gek spel geven? Ik bedoel, ik heb ervoor betaald. Ik speel het nu niet. Waarom kan ze het niet spelen? Technologie zou ons leven gemakkelijker moeten maken. Dit maakt het moeilijker.

Het zijn precies deze gedachten waar XBox-concurrent Sony naar verwees in deze 'tutorial'-video, waarin wordt beschreven hoe het lenen van een Playstation 4-game aan een vriend werkt:

Hilarisch. Wat niet wordt genoemd, is dat Sony, net als Microsoft, er steeds meer naar op zoek is om de verkoop van games van fysieke schijven naar digitale downloads te verplaatsen - en het delen van die games is in principe niet mogelijk.

(Bekijk redenen om de PS4 PS4 tegen Xbox One te kopen: 5 redenen om de PS4 PS4 en Xbox One te kopen: 5 redenen om te kopen De PS4 E3 2013 markeerde het moment waarop de volgende generatie echt begon, met alle drie de kanshebbers - de PlayStation 4 (PS4), Xbox One en Wii U - volledig onthuld. De Wii U staat al op de ... Lees meer of reden om de Xbox One PS4 en Xbox One te kopen: 5 redenen om de Xbox One PS4 te kopen vs Xbox One: 5 redenen om te kopen De Xbox One Dit jaar voelde de E3 bijna alsof het voorbij was. Hoewel de conferentie dagen duurt, hebben zowel Microsoft als Sony hun aankondigingen gedaan voordat de deuren opengingen, en niet alleen hardware, maar ook. .. Lees meer als je wilt debatteren over relatieve verdiensten - dat is niet mijn doel hier).

Uitlenen van eBoeken

Dit gaat veel verder dan videogames. Terug naar mijn boekenplank - de verzameling groeit niet meer zoals vroeger. Een reden hiervoor is de allure van eBooks. George RR lezen Martin's 'Een lied van ijs en vuur' is veel eenvoudiger elektronisch, al is het maar omdat ik de enorme volumes niet hoef mee te slepen.

Er is echter een probleem: ik kan mijn nu gelezen boeken niet aan een vriend lenen. In plaats van een vriend mijn ereader fysiek te overhandigen - wat ik niet zal doen - of haar mijn Kobo-wachtwoord te geven - wat illegaal is - is er geen goede manier om de strijd om Westeros met iemand anders te delen.

Natuurlijk kunnen Kindle-gebruikers elkaar boeken lenen. Hoe u uw Kindle-e-books kunt lenen aan andere Amazon-leden Hoe u uw Kindle-e-books kunt lenen aan andere Amazon-leden Lees meer. Soms. Sommige uitgevers blokkeren deze functie - een kracht die ze niet echt hebben met papieren boeken.

Maar mijn ereader is een Kobo en Kobo biedt momenteel geen dergelijke service. En zelfs als ze dat wel deden, hebben relatief weinig mensen in mijn geadopteerde land (VS) Kobo-apparaten en is het waarschijnlijk nooit mogelijk om een ​​Kobo-boek aan een Kindle-gebruiker te lenen (tenzij ze bereid zijn te lezen met alleen de smartphone-app) .

Niet dat ik Kobo of Amazon de schuld geef voor deze situatie - van hen kan niet worden verwacht dat zij hun concurrenten helpen door een compatibele deelservice aan te bieden. Maar het feit dat ze niet zeggen dat ze een e-boek aan een vriend moeten lenen, is veel complexer dan een papieren boek. Dat ons idee van eigendom verandert.

Het einde van het eigendom?

Wanneer u een eBook koopt, koopt u, afhankelijk van de service, het boek niet zelf: u koopt het recht om het boek op een beperkt aantal apparaten te lezen. Welke apparaten dit zijn en wat u nog meer met het boek kunt doen, is geheel aan het eBoek-platform (en dit kan op elk moment veranderen).

Dit verandert ons begrip van eigendom, maar in andere delen van de digitale media verdwijnt het landschapseigendom ronduit. Netflix-gebruikers begrijpen bijvoorbeeld dat hun toegang tot tv-programma's en films geen enkele vorm van eigendom impliceert. Als ze stoppen met het betalen van Netflix - of Netflix stopt met het betalen van een maker van inhoud - kan het recht om een ​​bepaalde show te bekijken volledig verdwijnen.

Spotify-gebruikers betalen op dezelfde manier een maandelijks bedrag voor toegang, maar weten dat ze niet de eigenaar zijn van de inhoud die ze streamen.

Het is niet helemaal een slechte zaak: gebruikers van dergelijke services hebben toegang tot veel meer content dan hun abonnementskosten mogelijk zouden kunnen kopen. Het is echter een verschuiving - en we moeten er allemaal rekening mee houden.

De les van Sony

Dus: heb ik een punt? Terug naar videogames. Sony scoorde massale PR-punten met zijn beleid inzake leningen, wat vreemd is - het enige dat ze deden was niet de bestaande vrijheid beperken. Ze merkten dat consumenten het nieuwe beleid van Microsoft niet leuk vonden en zorgden ervoor dat ze het niet aanpasten - niet bepaald heldhaftig.

Het laat ons echter wel zien dat als een bedrijf iets beperkt - en genoeg mensen niet tevreden zijn - een ander bedrijf er wel bij zou kunnen. Het feit dat Microsoft uiteindelijk van positie verwisselde, voegt daar alleen maar aan toe: de concurrentie gaat ver.

Dat is natuurlijk aan ons. Als mensen over dergelijke zaken klagen, maar toch gebrekkige apparaten kopen, zal het niet veel eenvoudiger worden. Wat denk je?